Ryszard Grzybowski był profesjonalistom, prezesem klubów sportowych i zasłużonym dyrektorem kopalni Victoria. Urodził się 30 czerwca 1934 roku we Francji, gdzie z rodziną po II Wojnie Światowej zamieszkał na Dolnym Śląsku w Jugowie. Do szkoły podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego uczęszczał w Nowej Rudzie.

Kosztowała ponad 200 milionów złotych. To jedna z najnowocześniejszych oczyszczani gazu koksowniczego w Polsce. Inwestycja realizowana była w ramach projektu „Budowa układu oczyszczania gazu koksowniczego z NH3 i H2S w koksowni w Wałbrzychu”. Powstanie oczyszczalni dofinansowane zostało kwotą 20 milionów złotych ze środków unijnych. W ramach prac przeprowadzona została kompleksowa modernizacja wydziału węglopochodnych, a w konsekwencji budowa nowoczesnej instalacji chłodzenia oraz oczyszczania gazu koksowniczego z siarkowodoru i amoniaku. - Jesteśmy świadkami ambitnego programu rozwoju, programu, który pozwoli utrzymać nam konkurencyjność przez wiele lat i pomnoży sukcesy Victorii. Serdecznie dziękuję za sprzyjającą rozwojowi naszego zakładu politykę właścicielską. Za politykę, która sprzyja dalszemu rozwojowi i umacnianiu pozycji rynkowej Koksowni, a w rezultacie pozycji rynkowej całej grupy kapitałowej – mówił zadowolony Fryderyk Krukowski, prezes zarządu WZK „Victoria” S.A Inwestycja zapewnia koksowni wieloletnie funkcjonowanie zgodne ze światowymi standardami techniczno-technologicznymi oraz pozwoli spełnić restrykcyjne wymogi prawa ekologicznego.

Zaledwie parę gram drogocennego kruszcu w paru dziesięciu kilogramach żwiru, potrafią znaleźć poszukiwacze złota. Amatorzy tego pożądanego pierwiastka, spotkali się w polskiej stolicy złota, czyli Złotoryi. Podczas 19- -tych otwartych mistrzostw kraju, musieli zmierzyć się w takich konkurencjach, jak „piwosz”, „łasuch”, czy „ślepiec”. Brodzący po kolana w zimnej wodzie, wyposażeni w specjalne misy, czujni i skupieni – tak wyglądają przeciętni poszukiwacze złota. Zadanie wcale nie jest łatwe. W 30 kilogramach piasku, znajduje się około 10 grudek tego kruszcu, wielkości główki od szpilki. - Polega to na tym, że złoto jest cięższe od żwiru. Podczas ruszania misą w wodzie piasek wypływa z misy, natomiast poszukiwany kruszec osadza się na dnie naczynia. Później należy zebrać go do specjalnej próbówki, co jest dość precyzyjną czynnością – tłumaczy Zbigniew Soja, Wielki Mistrz Polskiego Bractwa Kopaczy Złota. Organizatorzy nie ułatwiali poszukiwaczom zadania.

Niemal bez szwanku wyszedł z wypadku w biedaszybach 48-letni mieszkaniec Sobięcina. Dotarcie do przysypanego tonami ziemi nielegalnego kopacza trwało kilka godzin. - Miał więcej szczęścia, niż rozumu – mówią ratownicy. Wyrobisko znajduje się w okolicach ul. Sportowej. - To zaledwie kilkadziesiąt metrów od miejsca, gdzie przed laty doszło do pierwszego w biedaszybach wypadku śmiertelnego – wspomina wicekomendant Straży Miejskiej, Kazimierz Nowak. I dodaje, że zdarzenie sprzed kilku dni powinno zostać potraktowane, jako bardzo poważne ostrzeżenie. Według szefa strażników, trzy lata, jakie upłynęły bez tragedii w biedaszybach, uśpiły czujność kopaczy. - Strop wykopu, gdzie operowali pseudogórnicy, nie był niczym zabezpieczony. Pracowali we trzech, kilkanaście metrów od wlotu. Kiedy ziemia tąpnęła, dwóch zdołało uciec. Na szczęście od razu zawiadomili służby ratownicze – wyjaśnia komendant. Akcja ratowników była niezwykle trudna. Przede wszystkim musieli zabezpieczyć tunel, aby samych siebie nie narażać na niebezpieczeństwo. Przysypanemu mężczyźnie udało się dostarczyć tlen. Kiedy już został wydobyty na powierzchnię, natychmiast zajęli się nim lekarze.

Rzeźba górnika z 1916 roku, która była ozdobą Placu Magistrackiego w ówczesnym Waldenburgu, powróciła na swoje miejsce. Choć przez parę godzin wałbrzyszanie mogli obserwować drewniany postument, który stanął przed budynkiem ratusza. Na początku XX wieku, złoty gwóźdź wbił w niego burmistrz miasta oraz Książę Hans Heinrich XV von Pless. Oprócz górnika, na placu stanęło również 12 tablic pamiątkowych, pokazujących jak wyglądało to miejsce na początku XX wieku. Organizacją całego przedsięwzięcia zajęła się Fundacja Księżnej Daisy von Pless, której misją jest propagowanie historii związanej z regionem. Chce ona przybliżyć mieszkańcom miasta wizerunek Wałbrzycha sprzed lat oraz zachęcić by włączyli się oni w projekt modernizacji placu. - Chcemy żeby Wałbrzyszanie mieli coś do powiedzenia. Powstał zatem adres mailowy: plac@walbrzych. eu, na który można wysyłać swoje sugestie związane z jego modernizacją – tłumaczy Mateusz Mykytyszyn, Prezes Fundacji. – Mamy nadzieję, że to miejsce stanie się na powrót ulubionym przez wałbrzyszan zakątkiem. – dodaje organizator. Plac ma zostać poddany gruntownej modernizacji w 2013 roku. Został on objęty wsparciem w ramach drugiego etapu programu rewitalizacji miasta. Oczywiście nad koncepcją nowej odsłony placu czuwa konserwator zabytków. - Doszliśmy do wniosku, że najwartościowszy pod względem historycznym jest wygląd z początku XX wieku. Plac miał wtedy rondo ze ścieżkami odchodzącymi do narożników. Była również w jego centrum ośmioboczna fontanna oraz nieco skromniejsze nasadzenia zieleni – wymienia Aleksandra Licimińska z wałbrzyskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu.